تمهیدات لازم واحدهای کاری در شرایط کنونی
1. تشکیل کمیته بحران و برنامه‌ریزی اضطراری
- ایجاد یک تیم بحران متشکل از مدیران ارشد، مسئولین ایمنی و بهداشت حرفه‌ای، امنیتی، و عملیاتی.
- تعیین نقش‌ها و مسئولیت‌های هر عضو در شرایط بحران.
- برگزاری دوره‌های شبیه‌سازی بحران (مانند حمله هوایی، آتش‌سوزی، نشت مواد شیمیایی).
2. ارزیابی ریسک و شناسایی تهدیدات
- شناسایی نقاط آسیب‌پذیر (مانند مخازن سوخت، خطوط لوله، تأسیسات الکتریکی).
- ارزیابی خطرات احتمالی (انفجار، حملات هوایی، خرابکاری، قطع برق).
- اولویت‌بندی اقدامات بر اساس سطح خطر (ریسک‌های با احتمال بالا و شدت زیاد).
3. تدوین برنامه‌های ایمنی و تخلیه اضطراری
- طراحی نقشه‌های تخلیه با مسیرهای ایمن و جایگاه‌های تجمع مشخص.
- نصب سیستم‌های هشدار سریع (آژیر، پیام‌رسانی خودکار).
- آموزش کارکنان برای واکنش سریع (پناه گیری، استفاده از ماسک گاز، کمک‌های اولیه).
4. حفاظت از نیروی انسانی
- تأمین تجهیزات حفاظت فردی (ماسک گاز، لباس ضدشیمیایی، جلیقه نارنجی).
- ایجاد پناهگاه‌های امن در محل کار برای مواردی که تخلیه فوری ممکن نیست.
- برنامه‌ریزی برای اسکان اضطراری و تأمین آب و غذای کارکنان در صورت محاصره.
5. مدیریت تجهیزات و زیرساخت‌های حیاتی
- تقویت پوشش امنیتی برای جلوگیری از خرابکاری.
- ایجاد سیستم‌های پشتیبان (ژنراتورهای اضطراری، ذخیره سوخت).
- نصب سیستم‌های اطفاء حریق خودکار در نقاط حساس.
6. کنترل آلاینده‌ها و پیشگیری از حوادث شیمیایی
- نظارت مستمر بر مخازن مواد خطرناک برای جلوگیری از نشت.
- آماده‌سازی تیم‌های پاسخ سریع برای مهار مواد شیمیایی.
- ذخیره‌سازی مواد خنثی‌کننده (مانند کف اطفاء حریق، ماسه).
7. هماهنگی با نهادهای امنیتی، نظامی و اورژانس
- ارتباط مداوم با نیروهای دفاعی برای دریافت هشدارهای حمله هوایی.
- هماهنگی با اورژانس‌های محلی (آتش‌نشانی، بیمارستان‌ها) برای پاسخ سریع.
- تعیین فردی به عنوان رابط برای تبادل اطلاعات با مقامات نظامی.
8. برنامه‌های تداوم فعالیت و بازیابی پس از بحران
- تدوین طرح‌های جایگزین برای تأمین مواد اولیه در صورت قطع زنجیره تأمین.
- تعیین تیم‌های فنی برای بازرسی و تعمیرات سریع پس از حمله.
- مستندسازی درس‌های آموخته شده و به‌روزرسانی برنامه‌های بحران.
- نگهداری در کمترین حجم از مواد گروه ۲.۱ (گازهای قابل اشتعال) و ۲.۳ (گاز های سوی از جمله کار و آمونیاک) و گروه ۳ (مایعات قابل اشتعال) و گروه ۵.۲ (پراکسیدهای آلی) و مواد نارین با مصرف چندگانه (نیترات آمونیوم، سدیم، پتاسیم و کلرات ها و ....)
- - در حد امکان از شارژ مجدد مواد خطرناک در انبارها و مخازن خوداری گردد.
- سیستم‌های اعلام و هشدار اولیه و همچنین سیستم‌های اعلام حریق و اطفاء در صنایع دارای مواد خطرناک مورد ارزیابی و آماده باش کامل قرار گیرد.
- . علف‌های هرز و ضایعات قابل اشتعال از اطراف انبارها و مخازن مواد خطرناک و قابل اشتعال جمع آوری و دور گردد.
در نهایت درشرایط بحرانی مانند جنگ، پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها باید با برنامه‌ریزی چندلایه، از *پیشگیری* تا *پاسخ و بازیابی*، آماده مقابله با تهدیدات باشند. تمرکز اصلی باید روی *حفاظت از جان شاغلین*، *کاهش خسارات مالی*، و *کاهش آلودگی محیط‌زیست* باشد.